ESKİ OT KAZMA
Tarlada mısır mayıs sonlarına kadar büyür, üç yaprak olur. Hemen çite(tarla) inilir, “sık alma” işi başlar. Sık alma, gelişigüzel serpilip kazılan mısırın sık olanlarını ve çelimsiz büyüyenlerini elle kopararak seyreltme işdir. Bu yapıldıktan sonra “ ot kazması” ile toprak gevşetilir, otlar kesilir.
YENİ OT KAZMA
Mısır büyür, 40-50cm.’ye yaklaşır. Zaman haziran ayının sonlarıdır. Sıklık bir kez daha gözden geçirilir. Büyüyen mısırların yaprakları birbirlerine vurmayacak şekilde seyreltilir. Büyüyen mısıra saran kabak tevekleri yere indirilir; fasulyeler, çubuğa dolandırılır; mısır aralarında büyüyen fasulyelere mısırlara zarar vermeyecek şekilde çekidüzen verilir. Bu işlerle beraber tarla ot kazması ile baştan sona tekrar kazılarak toprak gevşetilir, zararlı otlar ayıklanır.
Bundan sonra ekinleri biçme ayı olan Eylül 15-Ekim ayı sonu beklenir.
TARLA BİÇME / KIŞLIK ODUN
Geyikli’de yazın haziran-temmuz-ağustos ayları, kışlık odun temin etme zamanıdır. Evinde adamı olanlar, ağaç ve odun kesmeyi ustalık haline getirenler, sabahtan evden çıkar, görünmeden gizlice ağu(kumar), gürgen ne bulursa keser. Yük yük ormanın açıklarına toplar; kışın 100 yük(3-3,5 ton) odun yakıyorsa bunu temin eder; sıra taşınmasına gelir. Genellikle yük taşıma, kadınların görevidir. Ama daha çok bu odunları imece ile veya ailece eve taşırlar. Erkekler gurbette olduğu için köy işleri ve elbette odun taşıma işi kadınların üzerine kalmış ve maalesef bu uygulama kadınlar aleyhine çileli bir geleneğe dönüşmüştür.
Taşıma işi bitince kadınlar ağrılardan şikayet etmeye başlarlar; ‘Sırtım ağrıyor…Belim ağrıyor…Dizim ağrıyor…’ Hadi bakalım 1-2-3 sefer doktora… Alınan ilaçlarla düzelen veya geçici olarak düzeldiği zannedilen ağrılar, bir sonraki çalışma mevsimi sonunda yine kendini göstermeye başlar ve bir ömür böylece sürer gider. Ağrılar ve sızılar ancak tabutta nihayete erer.
ÇAYIR BİÇME
Geyikli’de genellikle her ailenin, boş bıraktığı ve çayırlık olarak değerlendirdiği bir bölüm arazisi vardır. Ama kiminin çok, kiminin az…Az arazisi olan, bir-iki-üç defa çayır almak için bakım yapar, verim artırır.
Temmuz-ağustos ayları çayır biçme-kurutma aylarıdır. Eğer havalar güneşli olursa; tırpancılar tırpanını döver, örsünü, çekicini, eyesini alır; saat ile çalışmak üzere kim “çayırımı biç” derse başlar biçmeye; biçilen çayırları kadın-erkek dağıtır; kurumaya kolaylık sağlar. Biçme işi biter, kuruması beklenir. Ara sıra “yaba” ile karıştırılır.
Eğer havalar dumanlı-çiseli giderse işler daha da güçleşir; devamlı karıştırıp kurumasını sağlamak gerekir. Kuruyunca açık ve güneşli havada önce yaba ile kabası, sonra tırmık ile altta kalan döküntüleri toplanır. Toplanan çayırlar, arazinin uygun bir yerine ‘otluk sırığı’ dikilerek etrafına yığılır ve böylece otluklar oluşur. Güz gelince yine imece yoluyla bu çayırlar kış aylarında hayvanlara yedirmek için sırtta eve taşınır ve ‘tam’a yerleştirilir.
