Sitemim var öğretmenim!
Elimde değil kızıyorum size…
Dünyanın nasıl döndüğünü
Siz öğrettiniz bana
Ama içinde dönen dolapları öğretmediniz!
İşte size bunun için kızıyorum…
Yaşayarak anladık güç belâ…
Çok yorulduk, kaşarlandık!
Ne olurdu bir ipucu verseydiniz
Biraz biz de görseydik
Dümeni, tezgâhı, tehlikeyi…
İskeleti, eti, kemiği
Öğrettiniz de
İçindeki alacayı, karacayı öğretmediniz!
İşte size bunun için kızıyorum…
Bir dünya anlattınız yıllarca
Çiçekleri, kuşları olan
Herkesin kardeş olduğu bir dünya…
İple çektik yılları, uçurdunuz yuvadan
Hangi dala konduysak ıslak ve kaygan
Ağacı, yaprağı, meyveyi öğrettiniz de
Özündeki kurtları öğretmediniz!
İşte size bunun için kızıyorum…
Sivrisinek, tahtakurusu,
Bedenimdeki keneler…
Onlardan korunmayı öğrettiniz.
İnsanlar da kan emer, keneden beter!
Vampirleri öğretmediniz öğretmenim
Öğretmediniz!
İşte size bunun için kızıyorum…
İnsana inanmayı öğrettiniz; inandık!
Alay ettiler, bıyık altı güldüler saflığımıza…
Sözün, özün bir olsun dediniz.
Kimseyi aldatmadık ama aldandık!
Avlanmayı öğretmediniz öğretmenim
İşte size bunun için kızıyorum…
Çeklerin, senetlerin inkâr edildiği,
Islak imzaların kurutulduğu
Aldatanın zekî ve akıllı sayıldığı,
Tebrikle, övgüyle alkışlandığı
Dünyadan hiç bahsetmediniz öğretmenim
İşte size bunun için kızıyorum…
Sizi seviyorum
Helâllık istiyorum
Elinizden öpüyorum
Yine de vazgeçmiyorum,
Bağışlayın ama size kızıyorum…
