Bu sizler için yazmış olduğum ilk yazı. İnşallah bundan sonra sizlerleyim. Ben de sizlerin ahalisindenim. Selam olsun küçüğünden büyüğüne. Ben Karaağaç’tanım. Şimdiki adı Yeni Mahalle.
Hasret zor iş, hele gurbetteyken daha da zorlaşıyor. Daha yaşım küçük fakat çocuk da sayılmam. Ancak büyüdükçe çocukluk hallerimi özlüyorum. Şimdiki çocuklara bakıyorum da ya eski gelenekler yaşatılmıyor ya da teknoloji çağı uğruna çocukluklarını heba ediyorlar. Biz küçükken Tömbelek’e giderdik. Mahalle mahalle dolaşır şeker toplardık. Bazen para bazen de yufka… Ama her türlü mutlu olurduk.
Yaz yağmurunu engel görmeden, Bulut (Bahaddin) Gölü’ne gider gün boyu yüzerdik. Her mahallenin çocukları ya burada olur ya da Tokmak Gölü’nde olurdu. Ya eski hevesler yok ya da çocukları daha mutlu edecek şeyler var. Hoca mektepleri ; ilk duayı burada öğrendim. Belki de dini temellerimi burada attım. Ben köyümde ruhumu özgürleştirdim. İstediğimi yedim içtim.Hatta bunun için fırça yesek dahi değerdi. Ananelerimize sahip çıkmak gerekirse burada anne ve babalarımıza ne gibi görevler düşüyor? Çalışma izinleriniz kısa dahi olsa çocuklarınız Sisdağı’nda Dokuzoluk’ta soğuk bir su içmeyi hak ediyor.
Sevgilerimle,
Özgür GÜLAY
