İNSANLIK ÖLÜRKEN
Ah bir kemençe sesi.Hasretim gitmeden arttı memleketime.Yaşanacak bir memleketten gurbete gitmek acıtıyor canımı.Olsun Yine geliriz düşüncesi sarıyor bedenimi ve aklıma geliyor bir dörtlük.
Gönül gurbet ele varma
Ya gelinir ya gelinmez
Her güzele meyil verme
Ya sevilir ya sevilmez
Ne güzel demiş Karacaoğlan.
Köylerimiz güzel,yaşamı güzel. Bereketli topraklar,her mevsim yağmur yağar, başka insanlar memleketlerinde yağmur duasına çıkarken. Toprağı ayrı kokar, aşkı ayrıdır. Her mevsim güzeldir.Ve bu köyümüzü yaşanmaz hale getirenler yine bizlerizdir.
Aslında hep güzel şeylerden bahsetmek isterim lakin canımı acıtan bir şeyler var. Köyümde,köyümün insanında bir tuhaflık var.Modern dünyanın gerektirdiği mi yoksa bizim dengesizliklerimiz mi?Bir türlü karar veremedim.Köylerde tesanütçülük (dayanışma) içi içe olmalıdır.
Bir hasta olunca, bir cenaze yada düğün olunca yapılması gereken birlik beraberliktir.
Değinmek istediğim asıl husus şudur bir evde cenaze öğlen koyulduysa akşama düğün yapmak aynı köy çevresinde yakışır mı bizim insanlığımıza?
Bugün yas tutulan ev, yarın düğün evi,düğün evi de yas evi olabilir.Biraz daha anlayış olmalı kanaatindeyim.
Ve son olarak ne güzel demişler ” Ne oldum değil ne olacağım diyeceksin”…
Muhabbetle…
