Medeniyet ilerledikçe (!) insanlık geriye gidiyor.Bilim ilerledikçe insanlık geriye gidiyor.Oysa medeniyet büyüdükçe Hobbes’in ifade ettiği gibi insan insanın kurdu oluyor.Ne yazık ki barış,dostluk gibi kavramların olması gerekirken insanlar sırf kendi ideolojileri ya da kendi çıkarları için birbirine kıyıyor.Kendi halkına eziyet eden askeri vesayet bu da yetmezmiş gibi insan hakları görünen dostlar bunlara göz yumuyor.Yapan suçlu, buna göz yuman daha da suçlu.
Paris’te aşk var.Suriye Mısır Çin’de yapılan insanlık dışı uygulamalar var.Her ikisi de bizim yarattığımız kavramlar.Ve bu yaşananlar aynı yıldızların altında,aynı gökyüzünün ve aynı güneşin altında oluyor.Sırf ihtiras uğruna yapılan bu dünyevi işleri yapanlar; hiç ölmeyecek gibi yaşıyor.
Onları yaratanları unutan zihniyet aslında kendilerince büyüdükçe,tarihte küçülüyorlar.Gün gelir mazlum da hak sorar.Ne der Hz.Ali ‘Mazlumun öç alma günü,zalimin zulmettiği günden daha korkunçtur.’
İçim acıyor,elimden gelen birkaç sayfa sadece yaşananları geçmişe aktarmak için tuttuğum notlar.Şimdilik yaşananlardan uzakta olsam da bana dokunmayan yılan çok yaşasın zihniyeti içimi acıtıyor.
Bir dünya düşlüyorum,sırf bu yaşananlara inat.İnsanlar birbirini sevsin.Herkes birbirine saygı göstersin.Her şey barış için olsun.Ve her şeyden öte ‘insan yaşamı’ her şeyden öte değerli olsun.Olur mu bilmem? Olursa iyi olur olursa bu isteklerim inşallah cennette olur.Allah’tan duam budur.Dua ile selam ile.
